Een vertrouwenspersoon is geen leedmagneet.
Op 21 november jl. vond het jaarcongres van de landelijke vereniging vertrouwenspersonen (LvvL) plaats. De organisatie was er weer in geslaagd om een mooi programma in elkaar te sleutelen. Het thema was “in de klem”.
Nieuw in het programma was dat door acteurs schrijnende werksituaties uit het boekje “klem op je werk “geschreven door Arie Snel en Teuntje Klinkenberg werden nagespeeld. De verhalen zijn heftig, herkenbaar en troostrijk.
Aansluitend kon je kiezen tussen een aantal workshops rond thema’s die ons als vertrouwenspersoon bezighouden. Mij sprak aan de vragen:
1. hoe houd je als vertrouwenspersoon het contact en de communicatie goed met de leidinggevende over wie bij jou wordt geklaagd?
2. hoe kun je een cliënt die als gevolg van de bejegening zeer geëmotioneerd is zelf weer regie laten nemen?
Boeiende verhalen en tips werden gedeeld.
Aan het einde van de dag werd het theaterstuk opnieuw gespeeld en volgde er inbreng uit de diverse workshops. De inbreng die mij het meest heeft geraakt was deze:
Wat bedoel je daarmee vroeg de interviewer. De collega antwoordde: “een vertrouwenspersoon is niet iemand die al het leed “aantrekt” en verder niets doet.
“Wat kun je dan als vertrouwenspersoon feitelijk doen?”, vroeg de interviewer. “Een vertrouwenspersoon kan toch niet veel meer dan alleen maar aandachtig luisteren?”
De collega antwoordde: “Een vertrouwenspersoon is iemand die staat naast een “melder”, luistert naar het verhaal, gelooft hem of haar onvoorwaardelijk, denkt mee in oplossingen en maakt samen met de melder, zij aan zij de beweging naar voren.
Ik zou het zelf niet mooier gezegd kunnen hebben.
